Cuba | Cienfuegos – Trinidad

Om een uur of twaalf rijden we weg uit Cienfuegos. Omdat Trinidad maar een uurtje rijden is hebben we besloten om vanmiddag naar het strand te gaan. Even uitrusten van alle indrukken. Volgens de reisgids is het strand Playa Rancho Luna leuk. We zullen het zien. De weg er naar toe is goed. Bij het strand parkeren we de auto onder een grote boom pal naast een gele FRAM-bus met Connexxion-stickers. Dat is grappig. Als we onze spullen onder een parasol geïnstalleerd hebben nemen we een sprong in zee. En die is warm!! Bijna heet!! Dat is gek. Ik denk dat het water wel 30 graden is. Afkoelen wordt zo niks. Je moet een behoorlijk eind de zee in om iets koeler water te krijgen. Het water is azuurblauw en helder. De Cubanen maken overigens een enorme bende van het strand. Nergens staan prullenbakken en ze flikkeren alles gewoon op het strand: blikjes, plastic flessen en zelfs glazen bier- en rumflessen. Hoezo plasticsoep? Ik word er een beetje boos van. Volgens Erwin zitten de Cubanen nog in de eerste 3 lagen van Maslow en is zorgen voor het milieu nog niet aan de orde. Schandalig!!! Ondanks dat we onder de parasol blijven, verbranden we alledrie. Verena is er het ergst aan toe. Ze is zo rood als een kreeft. Genoeg zon voor vandaag. We pakken de handel in en rijden naar Trinidad.

Het eerste stuk van de route lijkt wel een achtbaan. Enorme ronde hoge heuvels die na de top best wel steil naar beneden gaan en dan weer opnieuw beginnen. Dat is leuk autorijden. Ik hoef niet op kuilen en gaten in de weg te letten want de weg is hartstikke nieuw. In Trinidad is het weer een hele tour om ons hotel te vinden. Het heeft net heel erg geregend want veel kleine smalle straten zien er uit alsof er een enorme modderstroom doorheen is gegaan. Mensen gooien emmers water uit hun huis. Het ziet er heftig uit. En de kuilen en gaten in de weg, zo erg hebben we het nog niet meegemaakt. Omdat er nu ook nog water in staat zie je niet wat er onder zit. Putdeksels komen omhoog vanwege het vele water. En ondertussen moet je ook nog uitzoeken waar je moet rijden. Wat een gedoe. We moeten naar Hotel Finca Maria Dolores maar Maps.Me vindt er twee. De eerste brengt bovenaan de berg vanwaar we een erg mooi uitzicht hebben over Trinidad. Helaas is dit niet de plek waar we vannacht verblijven. We rijden weer terug door de smalle, met grote gaten bezaaide, straatjes van Trinidad en vinden even buiten de stad Hotel Finca Maria Dolores.

Het is een groot park met enorme bomen en veel gras. In het midden staat een rietgedekte boerderij zonder muren. Daaronder zit het restaurant. Er om heen staan kleine stenen en houten huisjes en een paar veredelde stacaravans. Ik krijg een beetje een CentreParcs-gevoel. Erwin verwacht dat zijn koffer hier vandaag is of wordt afgeleverd. Helaas is de koffer nog niet gekomen. Erwin baalt als een stekker. Hij loopt al 4 dagen in dezelfde kleren, wast elke dag zijn enige onderbroek en heeft geen toiletspullen. Dat is echt niet fijn en we verwonderen ons erover dat niemand van de reisorganisatie Erwin informeert over zijn verdwenen koffer. Erwin blijft positief en vrolijk maar ik denk dat als mijn koffer niet was gekomen, ik naar huis was gegaan. Om zo de vakantie te moeten beginnen is niet ok. Wij checken in in een houten huisje. Ik spring onder de douche om het strand van me af te spoelen. Jammer maar helaas. Er komt amper water uit de sproeier. Grommm. Mijn haar wil niet eens nat worden. We eten savonds onder het rieten dak. Het Cubaanse eten barst niet van de creativiteit. Meestal is het kip, vis of varken met rijst en een koolsalade. Verse groenten heb ik deze vakantie nog niet gezien. Alle groente komt uit een pot. Dat is mede het resultaat van het handelsembargo van Amerika.

You Might Also Like