Het Passeiertal ligt in Südtirol, de meest noordelijke provincie van Italië. In het westen grenst Südtirol aan Zwitserland, de noord- en de oostkant grenzen aan Oostenrijk. Van oorsprong is Südtirol Oostenrijks. Tegen het einde van de Eerste Wereldoorlog werd Südtirol aan Italië toegewezen. In Südtirol wordt nog steeds “Duits” gesproken. De dorpjes hier hebben een Italiaanse en een “Duitse” naam. Het dorpje waar onze camping ligt heet op zijn Oostenrijks Saltaus en op zijn Italiaans Saltusio. Südtirol is in het Italiaans Alto Adige.
Het Passeiertal waar wij nu verblijven begint bij Merano en eindigt in het dorpje St. Leonhard. Hier stopt het Passeiertal en beginnen twee bergpassen: het Timmelsjoch/Passo di Rombo en de Jaufenpas/Passo de Monte Giovo.
De bochtige weggetjes van het Timmelsjoch |
Wij gaan vandaag met de auto toeren over het Timmelsjoch. Het Timmelsjoch is de hoogste met de auto berijdbare bergpas in Europa. We komen onderweg voornamelijk fietsers en motorrijders tegen. Het Timmelsjoch begint in het schattige dorp St. Leonhard. De top van het Timmelsjoch ligt op 2509 meter. Dat betekend flink de voet op de gaspedaal omdat de weg behoorlijk steil is. Daarnaast zitten er tien flink scherpe haarspeldbochten in het parcours. Het is een prachtig rijden. Ik krijg steeds meer bewondering voor de fietsers die deze bergpas omhoog fietsen. Wat een bikkels!
Timmelsjoch |
In een tijdschrift heb ik gelezen dat er langs de route van het Timmelsjoch een aantal kunstwerken zijn geplaatst. Als we St. Leonhard uitrijden zitten we binnen vijf minuten op de al steile weg naar het Timmelsjoch. Het eerste kunstwerk zien we vrij snel, zo snel, dat we het ook al bijna weer voorbij zijn. Het is de “Granat”.
Granat |
De Granat is een combinatie van een blok beton en een ronde, open, rode stalen constructie. De vormen zijn ontleed aan gesteente wat in het Passeirtal voorkomt of voor kwam. Van een afstand is het net alsof beide granaten elk moment van de berg af kunnen vallen en zo het onderliggende dorp Moos in kunnen rollen.
In het betonblok is een kleine tentoonstelling ondergebracht over het Timmelsjoch. Naast het betonblok staat de rode, stalen constructie die is afgewerkt met glas en daardoor doorzichtig is. Vanuit deze constructie heb je een prachtig uitzicht over het dorp Moos en de groene bergen er omheen.
We rijden verder en genieten van het prachtige uitzicht om ons heen. Op naar het volgende kunstwerk: Fernrohr.
Op een kleine bergtop zijn twee rechthoekige betonnen dozen schuin op elkaar geplaatst. De dozen lopen iets taps toe en lijken van afstand hol. We gaan het kunstwerk van dichtbij bekijken.
Fernrohr |
Vlak voor het kunstwerk zien we een stenen tafel waarop heel veel verschillende steenmannetjes zijn gemaakt. Dochter Verena maakt er een ter nagedachtenis aan haar Opa Jelle.
Kunstig gemaakte steenmannetjes |
Fernrohr geeft je een magnifiek uitzicht over het natuurpark Texelgruppe aan de ene kant en de bergen de Granatkogel (3.304 mrt) en de Hohen First (3.403 mtr) aan de andere kant. Er ligt sneeuw op de toppen en we zien het gletsjerijs naar beneden lopen. Een indrukwekkend gezicht.
Doorkijkje Fernrohr |
Nog een klein stukje rijden en dan hebben we de top van het Timmelsjoch/Passo Rombo bereikt op 2509 meter hoogte. Voor ons niet een hele prestatie maar wel voor alle fietsers die bezweet op de top aankomen.
Het is een aparte top, de top van het Timmelsjoch. Op de top bevindt zich de grens van Italië en Oostenrijk. Op een kleine berg zien we het derde kunstwerk. Het Passmuseum. Het Passmuseum lijkt op het Fernrohr. Het lijkt een grote rechthoekige doos waar je doorheen kunt kijken. Binnenin bevindt zich een tentoonstelling over het ontstaan van het Timmelsjoch. Er hangen verschillende foto’s waarop te zien is hoe het Timmelsjoch vanaf 1955 gebouwd is.
Het Passmuseum op de top van het Timmelsjoch |
Erwin en Verena nemen nog even een duik in een laag sneeuw en nadat we een kopje koffie hebben gedronken tuffen we weer naar beneden.
Erwin en Verena in de sneeuw op de top van het Timmelsjoch |