Nadat we ons ‘smorgens helemaal vol hebben gepropt met de allerlekkerste heerlijkheden van het ontbijtbuffet in het Iberostar Lanzarote Park vertrekt vriend Erwin op zijn Hoka OneOne hardloopschoenen en ik op mijn teenslippertjes richting de vuurtoren, Faro de Pechiguera. Vanaf ons hotel kun je prachtig wandelen over de Avenida Maritima. Naar de vuurtoren is een wandeling van ongeveer vier kilometer. Aan de ene kant van de avenida liggen hotels en appartementen met prachtige tuinen. Aan de andere kant kijk je uit over zee en wordt de kust afgewisseld door strand en ruige rotsachtige lavastenen. Als het helder weer is dan kun je het eiland Fuerteventura zien.
Bij Playa Flamingo stop ik bij een soort van fort. Om het fort loopt een pad wat is afgeschermd met een hek van dikke kabels. Aan de grote schakels hangen honderden gekleurde liefdesslotjes. Slotjes die door stelletjes zijn voorzien van hun namen en de datum waarop het slotje aan het hek is bevestigd. Daarna is de sleutel waarschijnlijk in de zee gegooid in de hoop dat de liefde voor eeuwig zal duren. How romantic!
Tijdens de wandeling geniet ik van de omgeving. Ik vindt het hier prachtig. De lucht is helderblauw en gevuld met witte, wollige wolken. De zee kleurt donkerblauw en is rustig zonder heftige golven. De kustlijn is bijzonder en uniek. Zo heb ik het nog nergens anders gezien. Gele stranden, waarschijnlijk opgespoten, worden afgewisseld met bruinzwarte, rotsachtige lavastenen waartussen dan ineens knalgroene aloë vera of enorme cactussen groeien.
Op de een of andere manier voel ik me hier thuis. De wind waait stevig en waait mijn hoofd leeg. Ik ben niet de enige die geniet. Er zijn meer mensen die op weg zijn naar de vuurtoren. De meeste mensen wandelen maar er zijn ook flink wat hardlopers en fietsers. Lanzarote is een paradijs voor trailrunners. Er zijn op Lanzarote volop mogelijkheden. Op deze website vind je verschillende routes om je trailrunschoenen de sporen te geven.
Ieder jaar wordt op Lanzarote de triatlon IronMan georganiseerd: 3,8 kilometer zwemmen, 180 kilometer fietsen en daarna nog 42,2 kilometer hardlopen. De eerstvolgende staat gepland op 26 mei.
Als ik vlakbij Punta Pechiguera ben racet vriend Erwin mij voorbij. We spreken af dat we elkaar op de terugweg treffen bij de leuke strandtentje met die blauwe stoeltjes. Daarna sprint hij er weer vandoor. Ik ga in het zand zitten en laat mijn haren heerlijk in de war waaien. Op het puntje van Punta Pechiguera zit een mevrouw, ook te genieten van het prachtige Lanzarote?
Als ik weer terugloop naar het tentje waar ik met Erwin heb afgesproken ontdek ik twee dikke blaren tussen mijn tenen. Gelukkig is het niet ver meer naar het tentje met de blauwe stoeltjes, het blijkt Chiringuitto Tropical te heten. Het heeft een leuk, klein terras met zicht op zee, een prachtige plek. Ik bestel een Vino Malvasia Vulcánica en plof neer op één van de blauwe stoeltjes.
